Daarmee werd Staudinger een van de grondleggers van de polymeerchemie. Wetenschappers konden zich tot dan toe niet echt voorstellen wat polymeren waren op moleculair niveau. Bij zijn onderzoek naar de synthese van isopreen, het monomeer waaruit natuurlijk rubber is samengesteld, ontdekte Staudinger dat polymeren lange ketens zijn van korte elkaar repeterende moleculaire eenheden die via covalente bindingen aan elkaar vast zitten.
Hiermee gaf hij een verklaring voor de enorme molecuulgewichten die bij polymeren gevonden werden. Een ontdekking die hem in 1953 de Nobelprijs voor chemie opleverde. Dankzij de macromoleculaire hypothese konden uiteindelijk toepasbare kunststoffen worden ontwikkeld zoals PVC.
Juli 2020
